Finca Mouriscade

O contido en humidade correspóndese coa porcentaxe de auga presente na mostra. Para desenvolver as calibracións empregouse o procedemento descrito no método oficial da AOAC 991.01.

• AOAC 991.01. Moisture in Forage. Near-Infrared Reflectance

A materia seca equivale a (100 - % de humidade) e representa todo o que hai na mostra que non sexa auga: proteínas, fibra, hidratos de carbono, amidón, graxas, minerais etc.

Para calcular a materia seca, as mostras, tras a súa homoxeneización previa, sométense a unha predesecación en cámara de secado a 65 ºC durante 20 horas. A continuación, o valor de materia seca calcúlase tendo en conta o contido de humidade obtido durante a predesecación e o contido en humidade residual da mostra estimada mediante espectroscopia no infravermello próximo (NIR).

Porción de hemicelulosa, celulosa e lignina que representa a masa fibrosa da forraxe. Estes tres compoñentes coñécense como parede celular ou hidratos de carbono estruturais. A FND confírelle á planta a rixidez necesaria para poder sosterse a si mesma a medida que crece, coma o esqueleto dos animais. A hemicelulosa e a celulosa poden descompoñerse grazas aos microorganismos do rume para achegarlle enerxía ao animal. A FND ten unha correlación negativa coa inxesta.

aFND: analizar mostras cun alto contido en proteínas ou amidón pode levar a sobreestimar o valor da FND. A solución de deterxente neutro elimina a maior parte das proteínas e do amidón durante a fase de dixestión da análise. As mostras cun alto contido en proteínas ou en amidón poden sobrecargar a extracción, co que non se eliminan todas as proteínas ou o amidón. Engadirlle sulfito de sodio e amilase ao procedemento da FND axudará a eliminar a proteína e o amidón, respectivamente. Ao eliminar a contaminación destes medirase mellor a fibra verdadeira. O "a" indica que a análise se realizou engadindo sulfito de sodio e amilase.

As mostras secas e moídas dixírense nunha solución de FND na unidade de dixestión ANKOM DELTA en presenza de alfa amilase e sulfito de sodio ao comezo da dixestión.

• As disolucións realízanse seguindo o procedemento de Van Soest, P. J., J. B. Robertson y B. A. Lewis. 1991. "Methods for Dietary Fiber, Neutral Detergent Fiber, and Nonstarch Polysaccharides in Relation to Animal Nutrition". Journal of Dairy Science 74:3583-3597.
• ANKOM Technology Method 15 – Neutral Detergent Fiber in Feeds – Filter Bag Technique (for DELTA), 06/10/2020

aFNDom: nas análises da aFND elimínanse compoñentes inorgánicos coma os minerais, a terra e a area (comunmente coñecidos coma "cinzas") mediante a calcinación do residuo fibroso a 550 °C durante 2 horas. De forma xeral, a solución de deterxente neutro elimina a meirande parte das cinzas durante a fase de dixestión da análise; con todo, as mostras cun alto contido en cinzas poden sobrecargar a extracción, co que estas non se eliminan por completo. O residuo de cinzas aumentará artificialmente o resultado da aFND. Para eliminar a contaminación por cinzas, o residuo de fibra calcínase ao final do proceso. O resultado "libre de cinzas" coñécese como aFNDom, no que "om" significa que o resultado se basea en materia orgánica ou libre de cinzas.

Para determinar a aFNDom, a aFND analízase segundo o procedemento anterior, pero engadindo unha fase de calcinación para eliminar compoñentes inorgánicos coma os minerais, a terra e a area mediante a calcinación do residuo fibroso a 550 ºC durante 2 horas.

Fracción fibrosa composta por celulosa e lignina. A dixestibilidade da celulosa varía e vese afectada negativamente polo contido de lignina. A medida que este aumenta, a dixestibilidade da celulosa diminúe. A FAD ten unha correlación negativa coa dixestibilidade xeral. Para determinala, as mostras pésanse individualmente, a razón de 0,5 g en bolsas de filtro, e dixírense en solución de FAD na unidade de dixestión ANKOM DELTA.
As disolucións utilizadas son as mesmas que as recollidas na AOAC 973.18 - Fibra (deterxente ácido) e lignina (H2SO4) en pensos.

• ANKOM Technology Method 14 – Acid Detergent Fiber in Feeds – Filter Bag Technique (for DELTA), 06/10/2020.
• ANKOM Technology, 2052 O'Neil Road, Macedon, NY 14502. www.ankom.com

Compoñente vexetal non dixerible. A lignina afecta negativamente á dixestibilidade da celulosa. A medida que o seu contido aumenta, a dixestibilidade da celulosa diminúe, co que se reduce a cantidade de enerxía dispoñible para o animal.
A disolución realízase seguindo o mesmo procedemento recollido na AOAC 973.18 - Fibra (deterxente ácido) e lignina (H2SO4) en pensos. A FAD realízase como se indica máis arriba e o residuo dixírese en grupos de 24 ao 72 % p/p de ácido sulfúrico durante 3 horas na incubadora Daisy de ANKOM a temperatura ambiente.

• ANKOM Technology Method 9 – Method for Determining Acid Detergent Lignin in the DaisyII Incubator – 06/03/2020.

Este termo abarca o contido total de nitróxeno da mostra multiplicado por un factor (6,25). Comprende a proteína verdadeira e o nitróxeno non proteico.

Para determinar a PB, as mostras secas e moídas analízanse mediante combustión utilizando un analizador elemental de carbono/nitróxeno CN628.

• AOAC 990.03 – Protein (Crude) in Animal Feed
• AOAC 992.15 – Crude Protein in Meat and Meat Products Including Pet Foods
• AOAC 992.23 – Crude Protein in Cereal Grain and Oilseeds
• Leco Application Note – "Nitrogen/Protein in Feeds, Grains, and Pet Food" Form 20X-821-485, 03/15 – Rev0.
• Leco Application Note – "Nitrogen in Soil and Plant Tissue" Form 203-821-443, 11/14 – Rev2.
• Leco Corporation, 300 Lakeview Avenue, St. Joseph, MI 49085. www.leco.com

É un valor calculado que equivale á PB menos o valor de proteína ligada á fibra deterxente ácido (FDA). Esta fracción proteica é a fracción da proteína que realmente está dispoñible para a dixestión do animal.

Está composta por proteínas e nitróxeno non proteico cunha degradabilidade alta no rume. Úsase para a síntese de proteína microbiana no rume.
Para determinar a PS emprégase o procedemento de Cornell con tampón de borato de sodio e fosfato de sodio. As mostras incúbanse a temperatura ambiente. Os residuos que conteñen proteínas insolubles analízanse co macrodeterminador Leco TruMac N.

• Cornell Nutrition Conference Proceedings, 1990, pp. 85-86.
• Leco Application Note – "Nitrogen/Protein in Feeds, Grains, and Oil Seeds" Form No. 203-821-392, 01/16 – Rev2.

O amoníaco non é unha proteína, pero contén nitróxeno que pode ser usado pola poboación microbiana do rume para sintetizar proteínas. Este amoníaco prodúcese como produto final da degradación das proteínas durante o proceso de ensilaxe e clasifícase como nitróxeno non proteico. Aínda que non son proteínas, achegan nitróxeno, que pode utilizarse para producir proteína microbiana e, polo tanto, poden utilizalo os ruminantes a modo de proteínas. O resultado represéntase como a achega do equivalente en PB, non como porcentaxe de amoníaco presente no alimento. A porcentaxe real do alimento pode calcularse dividindo o equivalente en proteína de amoníaco entre 5,15.

Despois da extracción do amoníaco no medio acuoso, determínase o contido en nitróxeno amoniacal mediante o analizador Timberline TL-2800

• Extraction using reciprocating shaker – Kalra, Y. P. 1998. Determination of Ammonium-Nitrogen in Plant Tissue
• Handbook of Reference Methods for Plant Analysis. 11:90.
• Principles of operation – Carlson, R. M. 1978. "Automated Separation and Conductimetric Determination of Ammonia and Dissolved Carbon Dioxide".Analytical Chemistry 50:1528-1531.
• Timberline Instruments, 1880 S. Flatiron Ct. Suite I, Boulder, CO 80301. www.timberlineinstruments.com

Está composta por proteína soluble e proteínas cunha degradabilidade media no rume. Empréganse para sintetizar a proteína microbiana no rume.
Para determinar a proteína degradable, as mostras sométense, durante 2 horas, á dixestión enzimática de Cornell con Streptomyces griseus (SGP). A concentración da enzima mantense constante. Os residuos que conteñen proteínas non degradables analízanse co macrodeterminador Leco TruMac N.

• "Forage Samples Incubated for 2 hrs. at Higher SGP Concentration". Journal of the Science of Food and Agriculture 1999. 82: 343-354.
• Leco Application Note – "Nitrogen/Protein in Feeds, Grains, and Oil Seeds". Form No. 203-821-392, 01/16 – Rev2

Ten unha baixa taxa de degradabilidade e non se dixire no rume. Tamén se lle coñece como proteína bypass e alcanza o tracto gastrointestinal inferior esencialmente intacta. A proteína non degradable degrádase no tracto gastrointestinal como o faría nos non ruminantes.

A proteína non degradable estímase restando o contido de proteína degradable ao valor da PB.

Tamén se lle coñece como proteína danada pola calor ou non dispoñible. Orixínase polo quecemento durante a fermentación ou o secado, nos que unha parte da proteína reacciona cos hidratos de carbono para formar un complexo non dixerible que fai que non estea dispoñible para a dixestión. A proteína ligada á FAD non se descompón no rume e representa a parte da proteína non degradable non dispoñible para o animal.

O contido en proteína ligada á FAD determínase analizando o contido en nitróxeno do residuo obtido tras o ensaio da FAD mediante un macrodeterminador Leco TruMac N. Deste xeito pódese determinar a fracción de proteína ligada á FAD.

Este parámetro defínese como a parte da proteína non degradable que está dispoñible para o animal.

O contido en proteína ligada á FDN determínase analizando o contido en nitróxeno do residuo obtido tras o ensaio da FDN sen sulfito de sodio mediante un macrodeterminador Leco TruMac N. Deste xeito pódese determinar a fracción de proteína ligada á FDN.

Os hidratos de carbono solubilizados e extraídos en auga comprenden monosacáridos, disacáridos e algúns polisacáridos (principalmente fructanos). O fructano é un dos principais hidratos de carbono almacenados na herba. Nos ruminantes os azucres desempeñan un papel fundamental no rume: son a fonte de enerxía principal e rápida para moitas poboacións bacterianas e permiten manter un nivel óptimo de fermentación para transformar unha parte dos alimentos, que quedan dispoñibles, nun segundo momento, para as necesidades fisiolóxicas vitais e produtivas da ou do animal.
As mostras de alimento incubáronse para extraer os CSA compostos por azucres simples e fructanos. Estes calculáronse usando un espectrofotómetro Thermo Scientific Genesys 10S Vis tras unha hidrólise ácida con ácido sulfúrico e unha reacción colorimétrica con ferricianuro de potasio.

• West Virginia University Procedure by W. H. Hoover and T. K. Miller Webster. Determination of Nonstructural Carbohydrates
• Hall, M. B., W. H. Hoover, J. P. Jennings e T. K. Miller Webster. 1999. "A Method for Partitioning Neutral Detergent Soluble Carbohydrates". Journal of the Science of Food and Agriculture 79: p. 2081

Os hidratos de carbono solubilizados e extraídos en etanol ao 80 % comprenden fundamentalmente monosacáridos e disacáridos.
As mostras axitáronse con etanol ao 80 % para extraer os CSE compostos por azucres simples. Os CSE determináronse mediante un espectrofotómetro Thermo Scientific Genesys 10S Vis tras unha reacción colorimétrica de fenol e ácido sulfúrico.

• Hall, M. B., W. H. Hoover, J. P. Jennings y T. K. Miller Webster. 1999. "A Method for Partitioning Neutral Detergent Soluble Carbohydrates". Journal of the Science of Food and Agriculture. 79: pp. 2079-2086

É un polisacárido que se atopa principalmente nos grans ou nas sementes ou nas raíces das plantas. Trátase dunha boa fonte de enerxía.
No caso dos ruminantes a degradación do amidón no rume lévase a cabo por enzimas microbianas extracelulares. No intestino delgado o amidón é un polisacárido accesible ao potencial enzimático presente nos animais, polo que na súa maior parte se dixire no intestino delgado. Con todo, a dixestión do amidón no intestino delgado non sempre é completa e depende de factores coma a capacidade dixestiva da especie animal, a orixe botánica e o procesado tecnolóxico ao que se someteron as materias primas que o conteñen.
Para determinar o amidón emprégase un método de análise enzimática no que as mostras se extraen previamente para obter o azucre e se incuban coa enzima glucoamilasa para hidrolizar o amidón e producir dextrosa (glicosa). Finalmente cuantifícase a glicosa co analizador YSI. O amidón determínase multiplicando a dextrosa por 0,9.

• YSI 2950D-1 or 2700 SELECT Biochemistry Analyzers. YSI Incorporated Life Sciences, 1725 Brannum Lane, Yellow Springs, Ohio 45387 Application Note Number 319. www.ysilifescience.com

Este parámetro correspóndese coa fracción de hidratos de carbono que non conforman a parede celular, e consisten en amidón, azucre, pectina e ácidos que participan nos procesos de fermentación e que serven como fontes de enerxía para os animais. Nos ruminantes os CNF descompóñense grazas á poboación microbiana do rume e úsanse como fonte de enerxía. O contido en CNF calcúlase da seguinte maneira:
CNF = 100 % - (% PB + (% FND - % PB_ligada_FND) + % MG + % cinzas)

Normalmente extráese utilizando éter. Ademais, con este método tamén se poden solubilizar pigmentos vexetais, ésteres e aldehidos. Por iso, a medición denomínase graxa bruta. A graxa é un nutriente de gran densidade enerxética e contén entre 2,25 e 2,8 veces a enerxía presente nos hidratos de carbono. Engádeselles ás racións para aumentar os niveis de enerxía cando esta é insuficiente.

Para determinar o contido de materia graxa, as mostras pésanse en bolsas de filtro XT4 e extráense con éter etílico nun equipo ANKOM XT15 Extractor. O proceso baséase no principio Soxhlet e realízase nun recipiente de extracción pechado de aceiro inoxidable para conseguir superar os puntos de ebulición dos disolventes. O contido en graxa determínase pola perda de peso.

• ANKOM Technology Method 2 – Rapid Determination of Oil/Fat Utilizing High Temperature Solvent Extraction, 01-30-2009. ANKOM XT15 Extractor. AOCS Standard Procedure Am 5-04.

As graxas compóñense de ácidos graxos, os cales son ácidos orgánicos monocarboxílicos de cadea alifática, raramente libres, e case sempre esterificando o glicerol. Son xeralmente de cadea lineal e teñen un número par de átomos de carbono.

Os ácidos graxos esenciais son de vital importancia en diferentes funcións metabólicas dos animais.

Para determinar os ácidos graxos, extráese o contido en graxa con metanol e hexano e mídese mediante cromatografía de gases. O parámetro de AGT é unha forma máis precisa de cuantificar a graxa, xa que elimina a posible contaminación por pigmentos, ésteres e aldehidos.

A determinación individual de ácidos graxos realízase mediante un procedemento baseado na síntese directa de ésteres metílicos de ácidos graxos (FAME) utilizando o cromatógrafo de gases Thermo Trace 1310 equipado cunha columna capilar Supelco SP-2560, de 100 m x 0,25 mm x 0,20 µm, e cun detector de ionización de chama (FID).

• O'Fallon, J. V., J. R. Busboom, M. L. Nelson e C. T. Gaskins. 2007. "A Direct Method for Fatty Acid Methyl Ester Synthesis: Application to Wet Meat Tissues, Oils, and Feedstuffs". Journal of Animal Science. 85: pp. 1511-1521.
• Thermo Fisher Scientific Inc., 81 Wyman Street, Waltham, MA 02454. www.thermoscientific.com

Na seguinte ligazón móstrase información detallada sobre os diferentes parámetros nutricionais incluídos nos certificados de ensaio de espectroscopia no infravermello próximo (NIR) relacionados cos ácidos graxos.

O contido en cinzas é unha medida do contido total de minerais. As mostras pésanse e calcínanse para queimar toda a materia orgánica (proteína, fibra, graxas etc.) e deixar unicamente os minerais. A continuación, o peso do residuo de cinzas divídese entre o peso orixinal para determinar a porcentaxe de cinzas.

• AOAC Method 942.05 – Ash of Animal Feed

Calcio: importante para a formación de ósos e dentes, a coagulación do sangue, as contraccións musculares, como compoñente do leite, da transmisión dos impulsos nerviosos, da regulación da frecuencia cardíaca, e da activación e estabilización das enzimas.

Fósforo: importante para a formación de ósos e dentes, un compoñente clave do metabolismo da enerxía e do leite e, ademais, fundamental para os sistemas de amortiguación de fluídos corporais.

Magnesio: activador de enzimas, atópase no tecido óseo e nos ósos, e é de grande importancia nas transmisións neuromusculares.

Potasio: activador de enzimas, condutor de impulsos nerviosos, importante na regulación da presión osmótica e do equilibrio hídrico, electrolítico e ácido-base, e da contracción muscular.

Xofre: necesario para a síntese de proteínas microbianas, especialmente cando se subministra nitróxeno non proteico (NPN).

Para determinar o Ca, P, Mg, K e S, as mostras dixeríronse mediante o sistema de reacción acelerada por microondas CEM (MARS6) con control de temperatura MarsXpress usando recipientes Xpress de Teflón PFA e, posteriormente, analizáronse mediante plasma de axuste indutivo (ICP) mediante un espectrómetro radial Thermo iCAP 6300.

• Thermo Fisher Scientific Inc., 81 Wyman Street, Waltham, MA 02454. www.thermoscientific.com

O ión cloruro é importante para manter o equilibrio ácido-base e regular a presión osmótica. Ademais, é un compoñente fundamental das secrecións gástricas.

Os cloruros determínanse seguindo un método de ensaio baseado na valoración potenciométrica con AgNO3 (0,01 N ou 0,10 N) utilizando unha unidade de valoración Metrohm 905 equipada cun eléctrodo de anel de Ag controlado mediante o software Metrohm Tiamo.

• Metrohm Application Bulletin No. 130 by Metrohm Ltd., C-H-9101 Herisau, Suiza Metrohm USA, 6555 Pelican Creek Circle, Riverview FL, 33578. www.metrohmusa.com El método de Metrohm es similar a los descritos en: Cantliffe, D. J., MacDonald, G. E. e Peck, N. H. 1970. "The Potentiometric Determination of Nitrate and Chloride in Plant Tissue". New York's Food and Life Sciences Bulletin. No. 3, September 1970. Plant Sciences. Vegetable Crops Geneva. No. 1: 5-7.

Este parámetro obtense a partir da fermentación anaerobia realizada en laboratorio que simula a dixestión que se produce no rume. Para iso, utilízase líquido ruminal procedente de vacas leiteiras ás que se lles introduciu unha cánula no rume e que foron alimentadas con ración unifeed. As mostras da forraxe incúbanse no líquido ruminal durante diferentes períodos de tempo a 39 °C.

Durante este tempo a poboación microbiana do líquido ruminal dixire a mostra simulando os procesos que ocorrerían no rume. A continuación, as mostras trátanse cunha solución de deterxente neutro para illar o residuo fibroso non dixerible. O resultado exprésase como cantidade de mostra dixerida (100-residuo non dixerido) respecto á porcentaxe da materia seca (MS) total.

A avaliación da dixestibilidade do amidón baséase na dixestibilidade in vitro de mostras moídas cun baruto de 4 mm (durante 7 horas). Este parámetro indica a porcentaxe de amidón dixerido e exprésase en porcentaxe de amidón dixerido respecto á porcentaxe de amidón total da MS. A dixestibilidade do amidón in vitro ás 7 horas pódese utilizar para detectar diferenzas na dixestibilidade do amidón dentro e entre os tipos de alimento, así como para avaliar os cambios na dixestibilidade do amidón da ensilaxe de millo ao longo do tempo.

Cómpre que a vaca consuma algo de fibra non dixerible para manter unha saúde ruminal adecuada, pero a maior parte da porción de fibra da dieta debe ser facilmente dixerible. A maior dixestibilidade da fibra aumenta o consumo da ración de alimento e o aumento do consumo de forraxes relaciónase cunha maior produción de leite.

Os diferentes puntos de tempo nos parámetros de dixestibilidade mostran a velocidade de dixestión no rume. Deste xeito, as e os técnicos en nutrición poden determinar con maior precisión como se dixire a súa forraxe.

A dFND indica a porcentaxe de FND potencialmente dixerible, determinado por incubación no fluído ruminal durante diferentes períodos de tempo e expresado como unha porcentaxe da aFND. A dFND pode usarse para clasificar as forraxes en función da posible dixestibilidade da fibra e en estimacións enerxéticas.

As mostras de alimento seco e moído incúbanse no tampón de Van Soest/mestura de fluído ruminal en condicións anaerobias a 39 ºC. Tras a incubación, as mostras analízanse mediante o procedemento de aFND. O residuo obtido está formado polo material de fibra non dixerido e utilízase para determinar a dFND. 

Equivale á porcentaxe de FND potencialmente dixerible, determinada tras a incubación en líquido ruminal a diferentes períodos de tempo de incubación e expresado con base na materia orgánica. Este valor exprésase como porcentaxe da aFNDom.

Ao ensaio da dFND engádeselle un proceso de calcinación para eliminar compoñentes inorgánicos coma os minerais, a terra e a area mediante a calcinación do residuo fibroso non dixerido a 550 ºC durante 2 horas.

Corresponde á FND non dixerible que queda tras a incubación no fluído ruminal durante diferentes períodos de tempo. A dFND analízase seguindo o procedemento anterior. Os resultados de uFNDom exprésanse con base na materia orgánica (libre de cinzas) como porcentaxe de materia seca.

• ANKOM Technology Method 3 – In Vitro True Digestibility Using the DaisyII Incubator (01/24/2017).

Reactivos e solucións utilizadas:

• Goering, H. K. e P. J. Van Soest. 1970. "Forage Fiber Analyses (Apparatus, Reagents, Procedures, and Some Applications)". ARS/USDA Handbook No. 379, Superintendent of Documents, US Government Printing Office, Washington, D.C. 20402. Pages 13-14.
• Líquido ruminal procedente de vacas lactantes alimentadas con ración unifeed (TMR) de alta calidade.

Os extractos das mostras inxéctanse nun cromatógrafo de gases Perkin Elmer Clarus 680 provisto dunha columna empacada Supelco coas seguintes especificacións: Tightspec IDE de 2 m x 2 mm, fase Carbowax 20 M ao 4 % en Carbopack B-DÁ 80/120.

• Procedemento baseado en :"Analyzing Fatty Acids by Packed Column Gas Chromatography" Supelco GC Bulletin 856A, 1990.
• "Volatile Fatty Acid SOP" W. H. Miner Institute, Chazy, NY.
• Sigma Aldrich (Supelco), 3050 Spruce Street, St. Louis, MO 63103. www.sigmaaldrich.com
• Perkin Elmer, 940 Winter Street, Waltham, MA 02451. www.perkinelmer.com

Os extractos das mostras inxéctanse na cámara de mostras do analizador YSI, onde o L-lactato se distribúe nunha membrana que contén L-lactato oxidasa. O L-lactato oxídase inmediatamente a peróxido de hidróxeno e piruvato. O peróxido de hidróxeno detéctase amperometricamente na superficie do eléctrodo de platino. O fluxo de corrente no eléctrodo é directamente proporcional á concentración de peróxido de hidróxeno e, polo tanto, á concentración de L-lactato. O ácido láctico total calcúlase multiplicando o L-lactato por 2,0.

• "Aliquot of Extract Analyzed for L-Lactate Using YSI 2950D-1 or 2700 SELECT Biochemistry Analyzer Equipped with an L-lactate Membrane". YSI User's Manual, page 4-7. YSI Incorporated Life Sciences, 1725 Brannum Lane, Yellow Springs, Ohio 45387. www.ysilifescience.com

É unha estimación da velocidade de dixestión das fibras expresada como %/h. Baséase na interrelación teórica entre a fibra deterxente neutro (FND), a lignina e a dFND utilizando sofisticados cálculos. Os cálculos de kd de Dairy One baséanse nun sistema Cornell amplamente aceptado.

Índice para clasificar as forraxes en función da dixestibilidade e do potencial de inxesta. O VRF calcúlase a partir da fibra deterxente ácido (FAD) e da FND. Un VRF de 100 considérase unha puntuación media e representa un feo de alfalfa que contén un 41 % de FAD e un 53 % de FND en materia seca. Canto máis alto sexa o VRF, maior será a súa calidade.

De usarse o VRF para clasificar o valor nutritivo dun alimento, debe facerse dentro dun rango de valores previamente establecidos. Por exemplo, se o valor obxectivo do VRF é de 150, calquera forraxe cun valor entre 145 e 155 debe considerarse un valor equivalente. Como regra xeral, deberíanse incluír nese rango todos os valores comprendidos entre +/- 10 puntos con respecto ao valor obxectivo. Para calcular o VRF emprégase a seguinte expresión:

VRF = (MSD, % de MS ) × (IMS, % de peso corporal) ÷ 1,29

Onde a MSD (materia seca dixerible) e a IMS (inxesta de materia seca) se poden calcular a partir da FAD e da FND como:

• MSD (% de materia seca) = 88,9 – 0,78 × FAD (% MS)
• IMS (% de peso corporal) = 120 ÷ FND (% MS)

VALOR RELATIVO DA FORRAXE = ((88,9 – (0,779 * FAD)) * (120 / FND)) / 1,29

Índice para clasificar as forraxes a partir dunha análise máis completa que o VRF. A CRF calcúlase a partir da proteína bruta, da FAD, da FND, das graxas, das cinzas e da dFND medida ás 48 horas. Este valor debería reflectir mellor o valor alimentario da forraxe que cando se calcula co VRF. Para a CRF emprégase o mesmo sistema de puntuación que para o VRF, cunha puntuación media de 100. Canto máis alto sexa a súa CRF, maior será a súa calidade.

CRF = (IMS, % de peso corporal) × (TND, % de MS) ÷ 1,23

Onde a IMS (inxesta de materia seca) e o TND (total de nutrientes dixeribles) pódense calcular como:

• IMS (% de peso corporal) = 120 ÷ FND (% de MS).
• TND (% de MS) = total de nutrientes dixeribles (TND): é a suma da proteína dixerible, dos hidratos de carbono non estruturais dixeribles, dos hidratos de carbono non fibrosos e 2,25 veces a graxa dixerible.

A ecuación anterior para a CRF inclúe o factor de axuste 1,23, que permite que a CRF reteña o valor de 100 para alfalfa (similar ao VRF), que serve como valor base.

Estimación da produción leiteira por tonelada de materia seca de forraxe baseada na dixestibilidade e no contido enerxético da forraxe. Este é un cálculo útil que axuda a medir a calidade da forraxe. Dairy One utiliza os cálculos de leite/tonelada do Dr. Dan Undersander (Departamento de Agronomía da Universidade de Wisconsin-Madison).